Non semper, inquam;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae cum dixisset, finem ille. Duo Reges: constructio interrete. Tum mihi Piso: Quid ergo? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
- Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
- Quod iam a me expectare noli.
- Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
- An hoc usque quaque, aliter in vita?
- Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
- Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
- Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Oratio me istius philosophi non offendit; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
- Confecta res esset.
- Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
- Bork
- Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
- Certe non potest.
- Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
- Quid adiuvas?
- Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae, contentiones concertationesque in disputando pertinaces indignae philosophia mihi videri solent.
Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem modo sint erga amicos; Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sint modo partes vitae beatae. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.